Seviyorum Böylelerini

Yapılan açıklamaya göre Bulls'un kısa forveti Luol Deng yaklaşık 1 haftadır maçlara kırık olan sol baş parmağını sararak çıkıyormuş. Bu dönemdeki 4 maçta 23 sayı 9 ribaund ortalamalarını tutturdu Deng. Olayın etkileyici tarafı sadece bu değil, kırık parmak haberinin 1 hafta sonra ortaya çıkması.

Bazı oyuncular vardır "Ah buram, vah buram, bakın canım yanıyor ama oynuyorum." havası yaratırlar esasında önemli bir sakatlıkları olmasa da veya en ufak sakatlıkta hemen oynamayı bırakırlar, maçlara çıkmazlar. Ama öte yanda bahsettiğim tarzda, sert oyuncular da vardır. Ciddi bir sakatlıkları olsa da bunun üstesinden gelerek oynarlar hatta Deng gibi dışarıdakilerin bilmesine bile izin vermezler. Buna örnek olarak Iverson'ın 2001 Doğu Konferansı Finalleri'nde ağzındaki yarayı kimseye farkettirmeyerek maç boyunca kendi kanını yutmasını gösterebiliriz. Veya her maç birçok defa sert faule maruz kalan Wade'in her pozisyonda hiçbir şey olmamışçasına ayağa kalkıp maça devam etmesini. Şu an aktif olanlardan diğer 2 aklıma gelen örnek ise Kobe ile Stephen Jackson. Hiç olmadı kariyeri boyunca sadece 22 maç kaçıran Stockton var kimsenin itiraz edemeyeceği... Tam tersi örnek olarak ise herhalde akla gelen 1 numaralı örnek Vince Carter'dır herhalde. Birçok pozisyonda sanki bir yerleri yarılmışçasına tepkiler verir, kenara gelir orasına burasına buz koyar.

Bu sert olarak saydıklarım, her ne olursa olsun eğer oynayabilecek durumdalarsa parkeye çıkıp takımlarını yalnız bırakmazlar(dı). Elbette unuttuklarım, aklıma gelmeyenler de vardır ama seviyorum bu tip oyuncuları. Hatta hastasıyım böylelerinin. Aynen devam edin...