Celtics - Lakers Finali 1. Maç (89-102)

Can dayanamamış benden önce maçın ana hatlarını vermiş.

Staples’taki “Defence, Defence!” tezahüratlarına, takımın böylesine cevap vereceğini hiç düşünmemiştim. Lakers’ı genellikle şöyle tanımlarım ben: Ortalama üstü gelir alan, kaliteli ve ofansif yönü zengin oyunculardan kurulu bir takım. Eee hani savunma? Yaparlar yapmasına da canları istemez çoğunlukla.

NBA tarihinin en tanındık final eşleşmesi. Bizdeki tabiri ile “ezeli rekabet” . Tam 11 kere karşı karşıya gelmiş bu iki takım finalde. 9’unda da Celtics’in üstünlüğü var. Bir tek Magic Johnson döneminde iki şampiyonluk kaçırılmış bu eşleşmeden. En son karşılaşma tarihleri: 2008 NBA Finalleri. Arada pek mesafe yok. Zaten iki takımında ilk beşleri hemen hemen aynı iki sene önceye göre. Sadece Boston biraz daha yaşlanmış. Lakers’da da yaşlanmanın etkileri var; ama onların kotada henüz bir müddet zamana yer var.

İki sene öncenin finalleri geliyor birden gözümün önüne. Serinin ilk maçı. Pierce’ın ağlayarak soyunma odasına gitmesi ve sonra gelip maçı çevirmesi, 4. maç Staples’ta 24 sayıdan gelerek serinin kaderini değiştirmeleri. Hatıralar henüz net. Zaten seri öncesindeki tahminlerin yarısından biraz fazlasında Celtics üstünlüğü gözüküyor. Lakers’ın bu ana kadar o savunmayla karşılaşmaması en büyük etken belki bu tahminlerin çoğunda. Celtics savunması da öyle savunma diye geçebileceğiniz savunmalardan değil. Canla başla, tam konsantrasyonla yapılan bir savunma. 2008’de Kobe’nin belki de playoff tarihinin en fena oyununu oynamasındaki en büyük sebep. Gasol’un Garnett ve Perkins arasında sinip gitmesinin en büyük nedeni.

Maç başlamadan önce tamamen böyleydi durumum. Hatta öyle bir heyecandı ki, bu eşleşme rüyalarıma giriyor, maç uzatmaya gidiyor, uzatmada Celtics (nasıl oluyorsa)38 sayı fark atıyordu. 2008’in rövanşı bu kadar derinden etkilemeyi başarmıştı beni daha ilk maç başlamadan.

Dün geceki maçın Lakers cephesine gelme nedenlerini sanıyorum ki Boston’a bakarak anlayabiliriz, daha doğrusu 2008’teki Boston’a. O zamanın finallerine eğer ki şöyle bir dönersem, aklıma direk Boston seyircisi ve inanılmaz derecede agresif Boston savunması geliyordu. Öncelikle dün gece Boston seyircisi, Boston’ın sezon içindeki felaket form grafiğinden ötürü bu sefer onları Lakers’a karşı yalnız bırakmış ve Lakers ev sahibi avantajını kazanmıştı. Savunma konusunda ise aradan geçen iki sene ve bu sene buraya gelene kadar verilen büyük mücadele Celticsli oyuncuları biraz yormuş gibi gözüktü. En azından 2008’de pota altını Lakers uzunlarına zindan eden Garnett ve Perkins, bu sefer Gasol’e karşı hiçbir şey yapamadılar. Hatta Gasol tek başına onların aldığı ribaundlarından toplamından çok hücum ribaundu aldı.Toplamda ribaundlarda Boston'ı 42-31 ezdiler zaten; ama daha da önemlisi Celtics savunmasının gardını düşüren hücum ribaundları oldu. Lakers maçın sonunda toplam 12 hücum ribaundu çekmişti  ve bunların devamında toplam 16 sayı bulmuşken, Celtics'te bu sayı sıfırdı.

Bir diğer nokta 2008 finallerinde Lakers’ın en kötü duruma düştüğü 3 numara pozisyonunda kontrolün Radmanovic’te olmasıydı. Zaten Radmanovic hakkında pek fazla konuşmaya gerek yok. Pierce’ın finallerin MVP’si olması ondaki sorunu açıklıyor herhalde. Şimdi ise Lakers’ta kısa forvet pozisyonunda NBA’in şu anki en belalı 3 numarası var: Ron Artest. Hatta öyle belalı ki, onun Pierce’ı savunmadaki inadı, şortunu indirmeye kadar gitmişti hatırlarsanız. Vaziyet böyle olunca 2008’in seyircisi ve savunma azmi tamamen Lakers’a geçmiş oldu dün gece. Daha maçın 27. saniyesinde Artest ve Pierce arasındaki durum o kadar ciddileşmişti ki bir horoz dövüşü bile gördük sahada. Sonucu iki oyuncunun da teknik faulle cezalandırılması olsa da ben o karar da Lakers'ın zihinsel yönden olumlu etkilendiğini söylemeliyim. Resmen o posizyon Artest'in Pierce'a: "Ayağını denk al, yoksa tekrar indiririm o şortu!" demesi gibi bir şey oldu.

Bir başka unsur da Shannon Brown ve Farmar’ın ikinci ve son çeyrekte oyuna yaptıkları katkıydı. Farmar’ın playofflarda bir nebze toparlandığını görmüştük; fakat Shannon Brown geçen seneki performansına göre bu sezon hiç güven vermiyordu. Dün bu iki oyuncudan kritik anlarda gelen 10 sayı Celtics yedeklerinin de pek iş yapmadığı günde en azından Celtics adına Rasheed’den gelen ekstra performansı dengeledi.

Kobe ve Gasol’e de ayrı parantez açmak lazım. Celtics ilk beşinin attığı toplam sayı 73, şut yüzdesi 45.3, aldıkları ribaund toplamı 22, aldıkları hücum ribaundu toplamı 7 ve 3 blokları var. Kobe+Gasol ise toplam 53 sayı, %50 şut isabeti, 21 ribaund, 9 hücum ribaundu ve 4 blokla oynadılar. İki oyuncu Celtics’e beşine yettiler zaten. Özellikle Gasol, 2008’in acı tecrübelerini hafızasından tamamen silmiş gözüktü ve tek başına Bynum’a ihtiyaş duymadan iki pota altını da domine etti. Serinin geri kalanında bu savunma aynen böyle devam ederse ve daha önemlisi Lakers, Celtics hücumuna karşı %49 ile hücum ederse, buraya kadar gelirken çok yorulmuş olan Celtics’in bu takıma diş geçirmesi çok zor olur. Phil Jackson’la beraber kariyerinin 111. playoff galibiyetini kazanarak bu alanda koç&oyuncu ikilisi namıyla zirveye yerleşen Kobe ve PJ bu seri bitene kadar 3 galibiyet daha kazanabilirler.

NOT: Lakers şu ana kadar Boston'a karşı 4 kez ilk maçı kazanmış; fakat buna rağmen sadece birinde mutlu sona ulaşabilmiş. Bakalım 5.nin sonunda ne olacak? Playofflar boyunca kaç kere yazdık bilmiyorum ama tabii Phil Jackson'ın 47 seride 1-0 öne geçip hepsinde turu geçen taraf olması trendini de unutmayalım.