Lakers - Suns Serisi 6. Maç (111-103)

“Muhtemelen Kobe’nin MVP ödülü sayısı kariyerinin sonuna kadar değişmeyecek. Çünkü 82 maçlık zorlu maratonu kapsayan bu ödül LeBron,Durant, Howard, Chris Paul ve Rondo gibi genç oyuncuların ödülü. Sanıyorum Kobe’nin 31 yaşındaki bünyesi bu ödülü bir kez daha kaldırmasına izin vermeyecek; ama tek bir şey söyleyebilirim ki Kobe kırık parmaklarına ve ağrıyan bileklerine rağmen son dakikalardaki soğukkanlılığı ve mükemmel oyunuyla savaşın en kızıştığı yer olan playofflar için yaratılmış.”

Kobe hakkında başka bir söze ihtiyaç var mı bilmiyorum; ama spor yazarı Chris Mannix’in bu sözü benim gerçekten çok hoşuma gitti. Yaşına ve elde edebileceği hiçbir şey kalmamasına rağmen nasıl böyle bir hırsla oynayabiliyor aklım almıyor doğrusu. İkili sıkıştırma geliyor, asist yapıyor, maçın en kritik zamanı geliyor hiç olmayacak şutları sokuyor. Bird, Magic ve hatta Jordan dönemini kaçırmış biri olarak konuşuyorum: “Neyse ki Kobe’ye yetişebilmişim.”

Gerçekten çok çok zevkli bir konferans finali izledik bana kalırsa. Zaten top trafiğinin hızlı olduğu, hücuma dayalı sistemleri izlemeye doyamıyor insan. Suns’ın Lakers’a elenmesi modern basketbolun mağlubiyeti olarak algılanmamalı. Bu modern basketbolun günden güne daha çok oturmasından başka bir şey değildir. Geçen sene finallerde bu basketbolun tek temsilcisi olarak Orlando’yu görürken, bu sene Suns’ı da onlarla birlikte gördük. Bu nedenle Gentry ve öğrencilerini bir kez daha alkışlamak lazım. Bana sezonun başlangıcında bu takım konferans finali yapacak deselerdi; geçen sene playoff bile yapamamış takımın bu sene final yapma ihtimaline gülüp geçerdim; ama belki de 5. maçta o gecenin en formsuz ismi Artest, son saniyede ribaundu alamasa şu an belki de Suns-Celtics finalini bekliyorduk. Hiçbir şey olmasa bile bir sene içerisinde kat ettikleri bu büyük mesafeyle herkesin sempatisini kazandılar.

Nash’in soyunma odasındaki gözyaşlarını da gördükten sonra onun için burada veda etmenin ne kadar üzücü olduğunu bir kez daha anladım doğrusu. 118 playoff maçı yapmış bir süper yıldız için hiç playoff finali görememek çok hayal kırıcı bir durum. Dün geceki 21 sayı ve 9 asistlik çabası da sonuç vermedi; ancak son günlerin popüler deyimiyle “Gönüllerin şampiyonu Suns” diyebiliriz. Tabi Suns içinde bu sezon düşünülmesi gereken ayrı konular var. Belki de en önemlisi Amare’nin kontratının bitiyor olması. Amare’nin bu takımın en önemli parçalarından biri hatta en önemli parçası olduğu büyük bir gerçek; fakat öteki takımlarda ne kadar başarılı olabilir? İşte bu sorunun cevabında tereddütlerim var. Nash’ten ayrılması ona yarar mı yaramaz mı, bunu eğer takımdan ayrılırsa önümüzdeki günlerde görebiliriz. Şu an için %50 ihtimal vermiş ayrılmasına; ama bana sanki %50’nin üzerinde gibi geliyor bu oran.

Koç Gentry’nin de hakkını teslim etmek gerek. Takımına buralara gelmesinin imkansız olmadığını gösterdi; fakat bence katkılarının en büyüğü takımdaki herkesi kullanmasıydı. Geçen sene kardeşi ile sürekli kıyaslanan Robin Lopez’i ilk beşin vazgeçilmezi yaptı. Dudley, Frye, Amundson ve Dragic’in inanılmaz katkılarından bu sezon sürekli bahsettiysek bunun en önemli nedeni Gentry’nin bu oyunculara güvenmesinden başka bir şey değildir. Dün gece skor 4. çeyreğe girilirken skoru 91-74’ten çeviren oyuncu Dragic değil miydi? (Ya da Vujacic mi demeliyiz? Dragic'e attığı aptalca mini-dirsekle Suns'a üst üste 6 sayı atma şansı verdi, seyirciyi havaya soktu. / Can) Rotasyondaki oyuncularınızı kullandığınızda içiniz rahatsa bundan büyük bir koçluk olamaz zaten. Yanlış anlaşımasın bu Woodson gibi Crawford’ı kullanmak değil Alvin Gentry’nin yaptığı. Gentry kenardan gelecek her bir oyuncusunu Crawford olarak kullandı neredeyse.
(Ben de alan savunması işlemezken, özellikle Bynum'ın oyunda olmadığı dönemde inatla alanda ısrar etmesini eleştiriyorum bu noktada. İkinci ve üçüncü çeyrekte farkın bu kadar açık olmasının sebebi alan savunmasına Lakers'ın iyi ve yüzdeli hücum etmesiydi. Artest'i ısrarla bomboş bıraktılar devamlı. Bomboş derken baya 4-5 adım geriden savunuyorlardı şut atsın diye, Artest de 4/7 isabet buldu üçlüklerinde ve 25 sayı üretti. Maçı Kobe en kritik yerlerde getirdiyse de farkın açılmasını Artest sağladı diyebiliriz. / Can)

Gelelim gecenin esas oğlanına. Yazının daha ilk paragrafında bahsetmiştim ondan; ama bu seride yaptıkları da öyle bir paragrafta geçiştirilecek şeyler değil. Öncelikle bir istatistikle gireyim konuya: Deplasmanda, seriyi sonlandırma ihtimali olan maçların (bu geceki gibi) 8’inde Kobe 30 sayı barajını geçmiş. Bu alanda Majesteleri bile 5’te kalmışken Kobe’nin bu dereceyi elde etmesi ayrı bir olay. Oklahoma serisinin 6. maçından itibaren kimlik değiştirmiş biriyle karşı karşıyayız. Dün gece itibari ile sonlana seride Kobe’nin istatistiklerini vereyim: 33.7 sayı, 8.3 asist, 7.2 ribaund, %52 şut yüzdesi. Bu adamın parmağından, dizinden ve ayak bileğinden sakat olduğuna ve 32’ye merdiven dayadığına kim inanabilir? Hele dün gece Suns’ın son çeyrekte 16-4’lük seri yakalayıp maça ortak olmasının ardından Hill’e rağmen bir şutu var ki Gentry bile şapka çıkardı ona. Maç sonundaki basın toplantısında Celtics finali hakkındaki yorumlarını soran bir gazeteceyi de “Ne kadar olgunlaştığımızı göreceğiz.” demiş. Cevabı bile çok hoşuma gitti.

Ve Lakers’ın 6. maçtaki galibiyetinden sonra NBA tarihinin en tanındık final eşleşmelerinden biriyle tekrar karşı karşıya kaldık. Bugüne kadar finallerde 11 kez karşılaşan 2 belalı takım Lakers ve Celtics 12. randevu için kapışacaklar. Kobe 5. yüzüğün ve 2 senelik intikamın, Boston ise 18. şampiyonluğun peşinde olacak. Zevkli bir rövanş ve final olacağı kesin.