Cavaliers - Celtics Serisi 5. Maç (88 - 120)

Serinin Garden’da oynanan 3. maçına benzettim ben bu maçı. İlk çeyreğini bir kenara koyarsak, geri kalan maç boyunca Celticsliler ne attıysa girdi. Savunmada çare üretemeyen Cavs’ın şaşkınlığı hücuma da yansıyınca fark bir anda açıldı ve maç da bir anda bitti.

LeBron serinin gidişatını belirleyecektir demiştik zamanında, bu kestirilmesi o kadar da zor bir durum değildi. Ama sezonu en iyi galibiyet yüzdesiyle tamamlayan, arkadaşlığın en üst düzeyde olduğu bir takımın, o olmadan ne kadar aciz durumlara düşebileceğini gördük dün.

Celtics’e galibiyeti getiren etkenlere değinelim biraz; Öncelikle söylemeliyim ki Celtics’in hücum stratejisi ilk yarı farklı, ikinci yarı farklıydı. Önceki maçların aksine değişik bir stratejiyle maça başlayıp ilk yarıyı tamamladılar. Şöyle ki; Paul Pierce ve Garnett üzerinden hücumu kurup, onların liderliğinde skor üretmeye çalıştılar ilk devre boyunca. Durum böyle olunca serinin yıldızı Rondo, çok fazla topla buluşmadı ve nerdeyse herhangi bir ikili oyun girişiminde dahi bulunmadı. İkinci yarıda ise, Rondo’nun pick’n rolleri ve Allen’ın screen çıkışında bulduğu şutlarla sayı aradılar, tıpkı önceki maçlarda olduğu gibi.

Serinin ilk 5 dakikası hariç ortalıkta görünmeyen Pierce, bu maçı bekliyormuş. Maç içinde kimi zaman gereksiz zorlamalarda bulunsa da, bunu takım stratejisine ve onun sorumluluk alma güdüsüne bağlıyorum. Bir de hücumun odak noktası o olduğunda Cavs savunmasının dengesinin ne kadar bozulduğunu gördük. 21 sayı-11 ribaund- 7 asist üretti ve nihayet masayı yumruğunu vurdu. Garnett zaten seri boyunca fena olmayan bir görüntüdeydi, bu maça da yansıdı performansı. Çoğu alçak posttan fadeaway ile bulduğu 18 sayıyla tamamladı maçı. Ray Allen, maçta farkın açılmasını sağlayan isimdi. 6/9 üçlük isabetiyle maçı 25 sayı attı. Birkaç tane el üstü şutu var ki, savunmada ne moral bırakır ne konsantrasyon. Rondo ilk yarı hiç sorumluluk almadı, ama dediğim gibi Doc Rivers böyle istemişti. İkinci yarı onun da devreye girmesiyle maç 3. çeyrekte koptu da garibim dinlenme fırsatı bulduğu nihayet. 0 çektiği ilk yarının ardından maçı 16 sayıyla ve 7 de asistle bitirdi o da.

Yukarda gördüğünüz gibi Celtics’in 4 önemli ismine de değinmek istedim, çünkü bireysel olarak hakkını vermem gerektiğini düşündüm bu isimlere (toplamda 80 sayı attılar). Peki, buna rağmen Cavaliers kazanamaz mıydı? Bence kazanabilirdi, nedeni basit. Tüm bu üst düzey performanslara ligde kafa tutabilecek tek bir oyuncu var o da Cavs kadrosunda. Ama LeBron, belki de Quicken Loans Arena’daki son maçında 3/14 saha içi isabetiyle oynayıp 15 sayı atabildi. Bu durumun oluşmasında Celtics savunmasının katkısı %20 yoktur. Zaten çok uzağa gitmeye gerek yok, aynı savunmaya LeBron’un 3. maçta bir çeyrekte neler yapabildiğini görmüştük. Bu maç ise inanılmaz bir isteksizlik vardı adamda. İlk başlarda arkadaşlarının da devreye girmesini istiyor, o yüzden kendini geri planda tutuyor diye düşünmüştüm, ama maç devam ettikçe gördüm ki durum öyle değilmiş.

Cavs adına hücumda ve savunmada ayakta kalan tek isim, 38’lik Shaq’tı. Attığı 21 sayının yanı sıra, yolgeçen hanına dönen pota altını 4 blokla tek başına savunmaya çalıştı. Shaq’ın onca başarısına, yüzüğüne, kariyerine rağmen bu yaştaki gayretini gördükten sonra LeBron’un yaptığını pek kabul edemiyorum aslında, ama sorununun ne olduğunu bilmediğim için de günahını almayım şimdilik. Can da zaten sabah bu konuya değinmişti.

Bir paragraf da Mo Williams için açmak istiyorum. Zamanında savunmasını ben de eleştirmiştim maç yazılarımda, ama bu maçta biraz insafsızlık yapıldığını düşünüyorum kendisine. Her ne kadar kötü savunmacı olsa da, takımının 120 sayı yediği bir maçta, savunmadaki tek suçlu ilan edilmesi pek mantıklı gelmiyor haliyle.

Serinin 6. maçı yarın gece oynanacak. Şahsi fikrim LeBron’un bir duş alıp kendine gelmesi halinde, Cavs’ın deplasmandan galibiyet çıkarabileceği yönünde. Aksi halde koskoca bir hayal kırıklığıyla noktalayacaklar sezonu ve ümitlerini.