Jazz - Nuggets Serisi 3. Maç (105 - 93)

Takımların isimleri ve çekişmeli geçen ilk maç dolayısıyla bizleri zevkli bir serinin geldiğini söylüyorduk ancak serinin faul çizgisinde geçen ilk iki maçını izleyenler pek mutlu gözükmüyordu. Yine de daha zayıf gözüken Utah’ın Denver’da aldığı galibiyet dengeleri değiştirmiş, evinde canavar kesilen Jazz’in eksik kadrosuna rağmen serinin kazanma şansını epey arttırmıştı. Ben yine Denver’ın seriyi geçeceğini bekliyorum; fikrim hala değişmedi fakat uyuyan takımlara karşı Utah’ın evinde neler yapacağını daha iyi görmüş oldum bu gece.

Oyuna hızlı başlayan ekip Billups’ın basketleriyle 7-0 öne geçen Denver oldu. Utah buna çok kısa sürede 6 sayıyla cevap vererek maçı erken bırakmayacağını gösterdi. Tabii Billups güle oynaya potaya gidip bomboş şutlar sokarken Denver’ın önde olmaması baya zordu. Bir ara fark Nuggets lehine 10 sayıya kadar geldi ancak JR Smith’in üçlüğünün ardından 2:30 dakika boyunca sayı atamadılar ve Matthews’den gelen son saniye üçlüğüyle çeyreği 27-21 önde kapayabildiler.

İkinci çeyreğin başları itibariyle maçta Denver’ın canını çok yakacak bir gerçek ortaya çıktı: Nuggets pota altı felaket oynuyordu. Sadece hücumdan bahsetmiyorum, Millsap bu çeyrekte 8 baskete imza attı ve sadece 2 tanesi uzaktan gelen orta zorlukta şutlardı. Deron Williams’la yaptıkları pick’n roll’larda ne kadar çaresiz kaldıklarını anlatsam kelimeler yetmez ancak o kadar isteksiz gözüküyorlardı ki tek bir faul bile yapmadılar Millsap’e. Keza Fesenko’nun topla buluştuğu pozisyonlarda da Millsap’ten farkı yoktu. Nuggets Billups ve Carmelo’nun kişisel becerileriyle maça tutunmayı başardı bir şekilde ama maçtaki tek top kaybı Fesenko’ya çalınan üç saniye olan Utah’a karşı işleri çok zordu. İlk yarının son basketi Boozer’dan geldi ve takımlar devreye 48-52 Utah üstünlüğüyle girdi.

İlk yarıda sadece 5 sayısı bulunan Deron Williams takımının bu bölümdeki 8 sayısının 6’sına imza atarak skorun 50-60’a gelmesini sağladı. O ana kadar kendisini iyi savunan Afflalo’yu alt edebileceğini göstermekle kalmayıp 3. faulünü almasını da sağladı. Derken Carmelo’nun iki kere potaya gittiğini ve başarılı olduğunu gördük. Serinin ilk maçını değerlendirirken Melo’nun daha agresif olduğunu yazmıştım, bu maçta birkaç kere buna tanık olduk. Tabii maçın sonlarına doğru bunu yapamadı çünkü dördüncü çeyreğin tamamını 5 faulle oynamak zorunda kaldı. Üçüncü çeyreğin bitimine 5 dakika kala 3. faulünü alan Carmelo’nun oyundan alınmamasını anlarım ama sadece iki dakika kalmış ve Carmelo 4.’yü almışken kenara almamak bence çok yanlış tercih. Fark 17’ylek insan Carmelo’dan her hücumda yararlanmak istiyor ancak hemen ardından 5. faulü alınca aynı katkıyı vermesi çok kolay olmuyor. Dantley’nin oyundan alma kararı hadi neyse ama sanki oyunculara basit faul yapmamaları konusunda sözünü geçiremiyor. İlk maçta da faul problemine girmişti Melo, ikinci maçta zaten oyundan atılmıştı. Maç başa baş gitse yenilmelerine sebep olabilirdi bu ama Denver bu çeyrekte sadece 5 basketine karşı 5 top kaybıyla oynayınca Utah oyuncuları hiç acımadı ve skoru çeyreğin sonunda 68-84’e kadar getirdiler. Maçı kazanmışlardı bir bakıma yani.

Son çeyrekte Carmelo ve Billups’ın son çırpınışlarına tanık olduk ama kazanan çoktan belli olmuştu. Fark 20’lerde gezerken Denver’ın garbage time’da daha fazla sayı atmasıyla karşılaşma 93-105 sona erdi. Yazı içinde eleştirdiğim gibi Denver’ın maçı kaybetmesinin bir numaralı sebebi oynamaya gelmeyen uzunları oldu. Bunun yanında 25’er sayı atan Billups ve Melo’ya yardım gelmeyince evinde affetmeyen Jazz karşısında moral bozucu bir mağlubiyet aldılar. Utah’ta Millsap kenardan 14’te 11’le 22 sayı atıp 19 ribaund alarak yıldızlaşırken 24 sayı 10 asistle Deron Williams, 18 sayı 8 ribaundla Boozer maçın kopmasında önemli rol oynadı.